در دعاهای روزانه رجب فرازی هست که:

اللهم انی اسئلک صبر الشاکرین لک، و عمل الخائفین منک و یقین العابدین لک

خدایا من از تو صبر شاکران را و عمل کسانی که از تو می ترسند و یقین عبادت کنندگان را می خواهم

ای خواهرعزیز و مورد احترام من از هر صنف و از هر عقیده ای رفتارهایت نشات می گیرد

بدان که اگر می خواهی در راه مبارزه ای که قرن هاست شروع شده و تو نیز قرار است مبارز باشی حال برای خدا یا شیطان

باید در مقابل فشارها و سختی ها صبر شاکر را داشته باشی

باید برای جلوگیری از هوای نفس و وسوسه های شیطان تلاش کنی اعمالت برخاسته از خوف باشد 

و برای انتخاب کردن بندگی در میان این همه گزینه ی پیش رو نیاز به یقین عابدان خدا داری

و این خود بحثی مفصل است که صبر شاکران چه مولفه هایی دارد و آیا صبرهای دیگری وجود دارد که در این میان معصوم به صبر شاکران اشاره کرده است؟

و آیا اعمال انسان به غیر از خوف از چیز دیگری می تواند نشات بگیرد که معصوم عمل خائف را پیشنهاد می کند؟

و آیا بندگی کردن می تواند بدون یقین هم باشد و اگر باشد چه ضررهایی دارد؟

قصدم از این پست این بود که زمینه فکر کردن را برایت فراهم کنم 

خوشحال می شوم نتیجه افکارت را برایمان بگذاری